Η ΜΑΡΙΑ ΨΩΜΑ, ΜΑΣ ΞΕΝΑΓΕΙ ΣΕ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ.

Όταν συνεργάτης μου στην Αμερική, μου πρότεινε το Pennington, δεν είχα αντιληφθεί για το τι πρόκειται. Με δίψα για μάθηση και καινούργιες εμπειρίες γύρω από την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, του ζήτησα να μου προτείνει πρωτοποριακά κέντρα παχυσαρκίας, στελεχωμένα όμως από ιατρούς. Έχοντας εμπιστοσύνη στις επιλογές του, όταν μου το ανέφερε, του είπα να το προωθήσει, παρά την απόσταση που έπρεπε να διανύσω. Αν και δε δέχονται επισκέπτες, η μεσολάβηση του συνεργάτη μου, σε συνδυασμό με το βιογραφικό μου, τους έπεισε.

Έτσι, μετά από πολλά e-mail, ανταλλαγές πληροφοριών με τον καθηγητή για το που θα ήθελα να εστιάσουμε στην επίσκεψη μου, φεύγω Δευτέρα. Αθήνα-Άμστερνταμ-Μέμφις-Baton-Rouge, 3 αεροπλάνα, 15 ώρες πτήση, 24 ώρες στα αεροδρόμια.

Φτάνοντας Δευτέρα βράδυ, με περιμένει ο ίδιος ο καθηγητής, με μια πινακίδα με το όνομα μου στο αεροδρόμιο. Πόσοι άραγε από τους καθηγητές που είχα στη Ιατρική Αθηνών θα έκαναν το ίδιο για έναν ανάλογο ξένο; Μάλλον κανένας. Ευγενέστατος, με μεταφέρει στο διαμέρισμα που είχα νοικιάσει μέσα στο camp του πανεπιστημίου.

Τρίτη, 07:40. Ο ίδιος ο καθηγητής, με τη συνοδεία της γραμματέως του, με συνόδευσε στις κλινικές.

1ος σταθμός: Out Patient clinic, η κλινική που υποδέχονται τους ημερήσιους ασθενείς.
Αυτοί είναι ασθενείς που συμμετέχουν σε πρωτόκολλα που δε χρειάζονται να μείνουν μέσα. Έρχονται, υπογράφουν  το πρωτόκολλο που θα ακολουθήσει και ξεκινούν. Γίνονται πολλές εξετάσεις (αιματολογικές, λιπομέτρηση με DEXA, μαγνητική, αξονική) σε συνάρτηση με πολλούς παράγοντες. Σε ένα από τα πρωτόκολλα, γίνεται υπέρηχος καρδιάς και καρωτίδας πριν και μετά από ένα γεύμα στα Mac Donald’s. Ακόμη και μια φορά επηρεάζει την αντίδραση των αγγείων. Σε ένα άλλο, οι συμμετέχοντες, για 3 μήνες τρώνε πρωί-μεσημέρι-βράδυ εκεί. Τα γεύματα είναι συγκεκριμένα, και τους δίνεται το σνακ μαζί τους.

Οι εξετάσεις που υποβάλλονται είναι οι εξής:

1. Αιματολογικές: όλες οι κλασσικές για νεφρούς, λιπίδια, καρδιά, συκώτι κ.τ.λ.
2. Ορμόνες που ελέγχουν τη θυρεοειδική λειτουργία, την ινσουλινοαντίσταση ( ινσουλίνη), τα επινεφρίδια και το άγχος (κορτιζόλη).
3. Πιο ειδικές για παχυσαρκία, όπως λεπτίνη και αδιπονεκτίνη
4. Βιταμίνες (προς μεγάλη μου ικανοποίηση), μέταλλα, ιχνοστοιχεία.
5. Μέτρηση οξειδωτικού στρες. Επιτέλους, επιβεβαιώνομαι για τη σημαντικότητα και αναγκαιότητα αυτής της εξέτασης. Το αυξημένο ποσό ελεύθερων ριζών στο αίμα, καταστρέφει το DNA μας. Αποτελεί τη βασική αιτία πρόωρης γήρανσης και προδιαθέτει για ένα πλήθος ασθενειών. Αποτελεί μέρος ρουτίνας για τους Αμερικάνους. Ανάλογα με τα αποτελέσματα, χορηγούν αντιοξειδωτικά. Το κάνω κι εγώ στο ιατρείο μου.
6. Μέτρηση φλεγμονών. Ένας οργανισμός παχύσαρκου, ασθενεί. Τα λιποκύτταρα εκκρίνουν φλεγμονώδεις ουσίες που μετρώνται και αρρωσταίνουν τον οργανισμό. Μπορούμε όμως, με απώλεια κιλών, ειδική διατροφή και βιταμίνες να το αντιμετωπίσουμε.

7. Υπέρηχους άνω και κάτω κοιλίας, καρδιάς, καρωτίδας.
8. Αξονική και μαγνητική.
9. Λιπομέτρηση

α) με DEXA, όπου εκτιμάται και η οστική μάζα κεφαλής ισχίου στα λαγόνια και σπονδυλικής στήλης.

β) με μαγνητική.

Το κόστος των εξετάσεων αυτών είναι υπέρογκο. Αν ήξεραν οι κάτοικοι στην πολιτεία της Λουιζιάνα, ότι συμμετέχοντας απλά σε πρωτόκολλο θα έτρωγαν και θα υποβάλλονταν δωρεάν στις πιο ακριβές  διαγνωστικές εξετάσεις, θα συμμετείχαν όλοι.

12:30 ακριβώς, γίνεται διάλειμμα. Μου θυμίζει το Παρίσι. Μέχρι τις 2, κανείς δεν εργάζεται. Τρώνε το μεσημεριανό τους, απίστευτο για τα ελληνικά δεδομένα.

Ακολουθεί η επίσκεψη στην  Inpatient Clinic, κλινική εσωτερικών ασθενών.
Εδώ, συνήθως γίνονται πρωτόκολλα σε ανθρώπους με προβλήματα υγείας (διαβήτης, υπέρταση, κ.τ.λ.) που πρέπει να υπάρχει ιατρική  επίβλεψη. Γίνονται πολλά πρωτόκολλα, προς έκπληξη μου, με βιταμίνες και συμπληρώματα διατροφής. Από τις τελευταίες δημοσιευμένες εργασίες τους, είναι ότι η κανέλλα και το χρώμιο βοηθούν στη σταθεροποίηση του σακχάρου και τους διαβητικούς. Το γνώριζα και τα χορηγούσα ήδη στους δικούς μου ασθενείς.

Μου ανέφεραν πολλές εργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, π.χ. τα αντιοξειδωτικά, αλλά τίποτα δεν είναι προς ανακοίνωση ακόμη. Είναι πολύ προσεκτικοί και μυστικοπαθείς σε αυτά, μέχρι να ολοκληρωθούν. Εστιάζουν πάρα πολύ στο θέμα της σταθεροποίησης του σακχάρου και στη βελτίωση της υγείας των διαβητικών ασθενών. Απώλεια βάρους, στοιχειώδη διατροφή, άσκηση, και τα εντελώς απαραίτητα φάρμακα! Στους ασθενείς αυτούς, πραγματοποιούν βιοψίες μυϊκού και λιπώδους ιστού. Ίσως, η πιο αποκρουστική εικόνα για μένα. Μια διαδικασία που διαρκεί τουλάχιστον 1 ώρα. Ευτυχώς, η ιατρός που την εκτελεί είναι πολύ ευχάριστη. Τραγουδάει, μιλάει συνεχώς για να αποσπάσει την προσοχή του ασθενούς. Λέει αυτή ένα τραγούδι τυπικό της Αμερικής και ζητά από εμένα ένα ελληνικό. Φυσικά, επιλέγω Χατζηδάκι, για να μου ομορφύνει τη στιγμή. Αναισθητοποιούν ένα μέρος του μηρού, το κόβουν με νυστέρι, παίρνουν δείγμα μυϊκού και λιπώδους ιστού. Μου δείχνει τις διαφορές τους στο μικροσκόπιο. Αν βλέπατε το λίπος , ίσως να μην ξανατρώγατε ποτέ λιπαρές τροφές. Τα τεμαχίζουν και τα συντηρούν. Τα χρησιμοποιούν για να μελετήσουν διαφορές τους με ποικίλα εξωτερικά ερεθίσματα.

ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ
Όταν είδα τον τίτλο στο πρόγραμμα δε μπορούσα να αντιληφθώ περί τίνος πρόκειται. Η κουζίνα τους είναι ένας χώρος με τεράστια ψυγεία, αποθήκες και τρόφιμα που βρίσκουν στο καλύτερο delicatessen. Η καθαριότητα είναι εκνευριστική. Εδώ, σχεδιάζουν τα γεύματα των ασθενών. Όλες οι τροφές γίνονται με απίστευτες λεπτομέρειες. Όλα μετρώνται: πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λίπη, φυτικές ίνες. Φτιάχνονται γλυκά που δεν ανεβάζουν το σάκχαρο. Τα πιο πολλά τρόφiμα καταναλώνονται την ίδια ημέρα, για να μεγιστοποιήσουν την απορροφησιμότητα των βιταμινών.

Τα ράφια στον ένα τοίχο χωρίζονται σε:

1. Μεσογειακή διατροφή
2. Γλυκαιμικός δείκτης
3. Μακροβιοτική διατροφή
4. Χαμηλά λιπαρά

Τρομερό; Αν και δεν είμαι της μαγειρικής εκεί, ίσως, θα είχα το κίνητρο να εξελιχτώ σε μία καλή μαγείρισσα. Φυσικά, δοκιμάζω και σας πληροφορώ ότι ήταν όλα πολύ νόστιμα. Η δίπλα αίθουσα είναι το εστιατόριο. Βλέπω τραπέζια με καρέκλες σε μικρές αίθουσες που διαφέρουν εντελώς μεταξύ τους. Δεν καταλαβαίνω. Η ξεναγός μου εξηγεί, ότι μόλις ξεκίνησε ένα πρωτόκολλο, όπου θα αποδειχτεί ότι το περιβάλλον (όπως το χρώμα στον τοίχο της κουζίνας) επηρεάζει τη διάθεση για φαγητό.

Μετά τη μεταβολική κουζίνα, ακολουθεί το μεταβολικό δωμάτιο.

Ο ασθενής μένει για τουλάχιστον 24 ώρες μέσα σε ένα δωμάτιο με τηλεόραση, κρεβάτι, υπολογιστή και μπάνιο, αλλά χωρίς παράθυρο ή οποιαδήποτε άλλη επαφή με τον έξω κόσμο. Ο αέρας ελέγχεται και μετράνε τον όγκο του οξυγόνου (VCO2).Το φαγητό το σερβίρουν μέσα στο δωμάτιο. Πάντως, δε θα το πρότεινα για τους κλειστοφοβικούς. Έτσι μετράνε πόσες θερμίδες καίνε στο 24ώρο.

Επόμενος σταθμός, το εργαστήριο της άσκησης ( Exercise lab).
Είναι ένας χώρος με αερόβια όργανα εκγύμνασης. Εκτιμάται η αποτελεσματικότητα των βιταμινών και συγκεκριμένης διατροφής στην αντοχή, την ευλυγισία και τη φυσική κατάσταση. Την ημέρα της επίσκεψης, στο ποδήλατο ήταν ένας επαγγελματίας ποδηλάτης, ο οποίος έπινε το γνωστό Gatorade. Μετρούσαν κάθε τόσο το γαλακτικό οξύ, φορούσε μια μάσκα για καταμέτρηση VCO2, σημείωνε σε μια κλίμακα το πως ένιωθε.
Ο γυμναστής που επιβλέπει το πρόγραμμα με συνοδεύει στο γυμναστήριο, που είναι και ο τελευταίος σταθμός μου. Χώρος πολυτελής, πλήρως εξοπλισμένος, πισίνα εσωτερική και εξωτερική, μπροστά στη λίμνη του Πανεπιστημίου με προστατευόμενες θαλάσσιες χελώνες.
Όλοι όσοι γυμνάζονται μέσα, είναι εκπαιδευμένοι προφανώς. Ο καθένας έχει το μετρητή του σακχάρου του και σημειώνει λεπτομερώς τις μετρήσεις σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές. Ζηλεύω και μετανιώνω που δεν έφερα τις φόρμες μου.

Εδώ τελειώνει και η περιήγηση μου στο κέντρο.

Νιώθω πλήρης και – αν τολμώ να πω – ευτυχισμένη. Με έχει καθηλώσει η ευγένεια τους, ο προγραμματισμός τους, η ηρεμία τους και το χαμόγελο τους. Σε όλη τη διάρκεια των ιατρικών μου σπουδών, στο καλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας μου, δεν είχα ποτέ ακούσει για τη σημαντικότητα της διατροφής και των βιταμινών. Τα φάρμακα, ήταν η μοναδική απάντηση σε όλα. Ευτυχώς, το προσωπικό μου πρόβλημα με το βάρος με ώθησε να αναζητήσω τους πιο φυσικούς τρόπους προσέγγισης. Από εκεί πηγάζει και αυτή η ακόρεστη επιθυμία για μάθηση και ουσιαστικής επίλυσης του προβλήματος της παχυσαρκίας. ‘’Είμαστε ότι τρώμε‘’.

Τις σκέψεις μου διακόπτει ο καθηγητής μου. Η ώρα είναι 12:30. Τα πάντα σταματούν. Είναι το μεσημεριανό διάλειμμα. Πηγαίνουν για το γεύμα τους. Γυρίζοντας στο αεροπλάνο, καταγράφω της εμπειρίες μου. Όσες τουλάχιστον από αυτές, μου επιτρέπουν να καταγράψω. Δίπλα μου κάθεται ένας παχύσαρκος τουλάχιστον 150 κιλά. Τον βλέπω να υποφέρει να προσαρμοστεί στη μικρή θέση. Του δίνουν μια πρόσθετη ζώνη. Σκέφτομαι: «Κάνεις δεν αξίζει αυτόν τον κοινωνικό ρατσισμό. Πρέπει να τον βοηθήσω». Αρχίζω τη κουβέντα μαζί του και τον στέλνω στο πανεπιστήμιο. Πρέπει να τον βοηθήσω.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά στη ζωή……