ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ

Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα συζήτησης τόσο στο ευρύ κοινό αλλά και στον ιατρικό χώρο είναι κατά πόσο χρειάζονται τα συμπληρώματα διατροφής.

Από τη μια μεριά υπάρχουν οι «κλασικοί» επιστήμονες που έχουν εκπαιδευτεί στις συντηρητικές ιατρικές σχολές, όπου το μόνο που διδαχτήκανε ήταν ο ορισμός των βιταμινών και η ΣΗΔ «Συνιστωμένη Ημερήσια Δόση». Όλη η εκπαίδευση βασίστηκε στη «νόσο» και πώς να την αντιμετωπίσουμε με «φάρμακα» και πολύ λιγότερο στο αίτιο, τη σημασία της διατροφής και τη θρεπτική αξία των τροφών.

Από την άλλη, υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία πλουτισμού βασισμένη σε συμπληρώματα διατροφής και «μαγικά χάπια» που μας βοηθούν στο αδυνάτισμα, στην καλή διάθεση, στο δέρμα.

Που βρίσκεται όμως η αλήθεια;

Προσωπική μου άποψη είναι ότι, όπως πάντα, κάπου στη μέση και ο μόνος ειδικός για να το κρίνει είναι ο γιατρός. Ο γιατρός όμως του «σήμερα», ο οποίος δε θα μείνει σε αυτά που τον εκπαίδευσαν αλλά θα αναζητήσει μόνος του και άλλες πηγές πληροφοριών, θα δοκιμάσει και θα αφουγκραστεί τη βελτίωση των ασθενών του.

Κάποια από τα βασικά επιχειρήματα της συντηρητικής ιατρικής για να αντικρούσει τη χορήγηση βιταμινών είναι ότι δεν υπάρχουν πολυετείς έρευνες όπως με τα φάρμακα. Μα μπορεί να συγκρίνει κανείς τη βιομηχανία των φαρμάκων, τα κέρδη τους και τους τρόπους υποστήριξης τους μέσα από χορηγούμενες πολυετείς έρευνες, με τις βιταμίνες και την υγιεινή διατροφή;

Άλλοι υποστηρίζουν ότι λαμβάνουμε ό,τι χρειάζεται ο οργανισμός μας με μια σωστή διατροφή. Όμως ποιός κάνει σήμερα «σωστή διατροφή» με 8 μερίδες φρούτα και λαχανικά καθημερινά? Αλλά εκτός από αυτό, η εξάντληση του εδάφους από μεταλλικά στοιχεία στην Ευρώπη αγγίζει το 72% (Παγκόσμια Συνάντηση Κορυφής 1992 Rio de janeiro). 26 μήλα του σήμερα ισοδυναμούν με 1 μήλο του 1914! και η θρεπτική αξία των τροφών μειώθηκε κατά 81% σε σχέση με 30 χρόνια πριν (U.S.Department of Agriculture)

Το 3ο θέμα είναι η ασφάλειά τους και αν επιβαρύνουν το συκώτι και τα νεφρά. Για να απαντήσουμε πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι βιταμίνες διακρίνονται σε υδατοδιαλυτές (B,C) που αποβάλλονται κατευθείαν από τα νεφρά χωρίς επεξεργασία, και σε λιποδιαλυτές(A,D,E,K) που πρέπει να μετατραπούν σε υδατοδιαλυτές και στη συνέχεια να αποβληθούν. Αυτή η διαδικασία γίνεται στο συκώτι κυρίως, χρησιμοποιώντας ένζυμα (το P 450) και άλλες βιταμίνες και μέταλλα. Εκεί βασίζεται και η αποβολή του τοξικού φορτίου του οργανισμού. Άρα όχι μόνο δεν επιβαρύνουν αλλά είναι απαραίτητα. Εκεί που χρειάζεται προσοχή είναι οι λιποδιαλυτές οι οποίοι, αν και σπάνιο, μπορούν να συσσωρεύονται στο ανθρώπινο σώμα. Θα πρέπει να μετρώνται στο αίμα και να χορηγούνται υπό ιατρική παρακολούθηση.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι βιταμίνες δεν είναι φάρμακα. Άλλωστε οι θάνατοι από βιταμίνες είναι σχεδόν μηδαμινοί και αναφέρονται σε περιπτώσεις δηλητηρίασης, ενώ οι θάνατοι από παρενέργειες φαρμάκων, χιλιάδες.

Σήμερα έκανα μια εισαγωγή απλά, η οποία ελπίζω να σας βοήθησε να καταλάβετε κάποιες λεπτομέρειες. Αυτό που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι, όσα αναφερθούν τις επόμενες εβδομάδες, είναι δεδομένα βιβλιογραφίας και ερευνών και θα αναφερθώ σε αυτές που θεωρώ σημαντικές. Θεωρώ όμως βασικό, ο κάθένας να παρακολουθείται απο τον ιατρό του, ο οποίος βάσει του ιατρικού ιστορικού και ειδικών εξετάσεων, θα αποφασίσει για τη χορήγηση και τη δοσολογία αυτών.

Στις επόμενες εβδομάδες θα αναφερθώ στη χρησιμότητα του Μαγνησίου, των προβιοτικών και άλλων σημαντικών για την υγεία και την ευεξία του σημερινού ατόμου.