Ως υπεριδρωσία ορίζεται η κατάσταση που χαρακτηρίζεται από παθολογική υπερέκκριση ιδρώτα, σε σχέση με αυτή που απαιτείται για τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι κατά καιρούς ακολουθούν διάφορες αγωγές προκειμένου να το αντιμετωπίσουν. Οι ασθενείς με υπεριδρωσία συνήθως αναφέρουν ότι χάνουν τον έλεγχο του σώματός τους γιατί ο ιδρώτας εκλύεται ανεξάρτητα από την θερμοκρασία και τη συναισθηματική κατάσταση.
Τύποι υπεριδρωσίας
Η υπεριδρωσία μπορεί να είναι ιδιοπαθής ἠ δευτεροπαθής. Η δευτεροπαθής υπεριδρωσία μπορεί να προκύψει οποτεδήποτε στη ζωή του ατόμου και μπορεί να οφείλεται σε δυσλειτουργία του θυρεοειδή αδένα ή της υπόφυσης, σε σακχαρώδη διαβήτη, σε όγκους, σε ουρική αρθρίτιδα, στην εμμηνόπαυση ή από την κατανάλωση κάποιων φαρμάκων. Ακόμα κάποια φαγητά και ποτά, η νικοτίνη, η καφεΐνη, συγκεκριμένες οσμές μπορούν να προκαλέσουν υπερέκκριση ιδρώτα.
Η υπεριδρωσία μπορεί να είναι γενικευμένη ή τοπική σε συγκεκριμένα μέρη του σώματος. Τα χέρια, οι πατούσες, οι μασχάλες και η βουβωνική χώρα είναι οι πιο ενεργείς περιοχές λόγω της μεγάλης συγκέντρωσης ιδρωτοποιών αδένων.
Αντιμετώπιση
Η τοπική υπεριδρωσία αντιμετωπίζεται αρκετά επιθετικά με τη χρήση βοτουλινικής τοξίνης ενδομυϊκά. Στα αρνητικά της θεραπείας αυτής συγκαταλέγεται η υπερέκκριση ιδρώτα σε άλλες θέσεις από αυτές που αρχικά υπήρχε το πρόβλημα.
Ο βελονισμός είναι ένα από τα αρχαιότερα παραδοσιακά θεραπευτικά συστήματα του πλανήτη (χρονολογείται από το 2700π.Χ). Για αιώνες αποτελούσε τη βασική ιατρική πρακτική της Άπω Ανατολής. Βασίζεται στις αντίθετες, αλλά ταυτόχρονα συμπληρωματικές έννοιες του yin και του yang, Η δυναμική ισορροπία των δύο αυτών αρχών, οι οποίες συνεχώς υποχωρούν, προχωρούν, αποσύρονται και εναλλάσσονται κυκλικά, είναι βασική προϋπόθεση για την υγεία, την ηρεμία και την ευημερία.
Για τους Κινέζους, το κύριο αίτιο της νόσου είναι η απώλεια της ισορροπίας η διακοπή της αρμονικής εναλλαγής των στοιχείων yin και yang του σώματος.
Ο βελονισμός είναι μία ιατρική μέθοδος που ανταποκρίνεται σχετικά καλά στο πρόβλημα κυρίως της γενικεύμενης υπεριδρωσίας και λιγότερο της τοπικής. Στην κινέζικη ιατρική η υπεριδρωσία έχει δύο όψεις, το λεγόμενο ζεστό και κρύο ιδρώτα.
Ζεστός ιδρώτας (Hot sweating)
Πρόκειται για περιπτώσεις γενικευμένης υπεριδρωσίας. Οι ασθενείς αυτοί αισθάνονται ζέστη και το χειμώνα, φορούν λίγα ρούχα γιατί ιδρώνουν πολύ εύκολα (μπορεί να εμφανίσουν σημάδια ιδρώτα ακόμα και στο πανωφόρι τους το καταχείμωνο), συνήθως έχουν μία ερυθρή όψη στο πρόσωπό τους, είναι ανήσυχοι ενώ μπορεί να εμφανίζουν σκούρα ούρα και δυσκοιλιότητα.
Επίσης κάποιοι εμφανίζουν νυχτερινούς ιδρώτες ενώ άλλοι εμφανίζουν υπερέκκριση ιδρώτα κατά τη ομιλία ή τη σωματική δραστηριότητα.
Όταν αντιμετωπίζονται αυτού του τύπου ασθενείς με βελονισμό θα πρέπει να συζητηθούν οι διατροφικές συνήθειες καθώς και το life style του ασθενούς. Τροφές που παράγουν ζέστη όπως το κόκκινο κρέας, τα οστρακοειδή, ο καφές, το αλκοόλ, τα καυτερά και τα πικρά πρέπει να αποφέυγονται. Τα ζεστά ντουζ, η σάουνα και το χαμάμ, τα συνθετικά ρούχα η περιοδική κατανάλωση υπερβολικής ποσότητας νερού δυσκολέυουν την κατάσταση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις βοηθάει πολύ η μικρή και συνεχής κατανάλωση νερού, τα βαμβακερά ρούχα ενώ καλό θα ήταν το υπνοδωμάτιο να διατηρείται δροσερό.
Κρύος ιδρώτας (Cold sweating)
Πρόκειται για περιπτώσεις τοπικής υπεριδρωσίας. Οι ασθενείς αυτοί αισθάνονται δροσερό το σώμα τους, ενώ μπορεί να είναι ωχροί. Είναι χαρακτηριστικό ότι ιδρώνουν τα πιο κρύα μέρη του σώματος, τα χέρια και τα πόδια.
Ο ιδρώτας είναι υδαρής, χωρίς μυρωδιά, μπορεί να εμφανισθεί καθόλη τη διάρκεια της ημέρας ενώ τα συμπτώματα καλλιτερεύουν το βράδυ. Οι ασθενείς αυτοί δεν θέλουν να ντύνονται πολύ γιατί πιστεύουν ότι αυτό θα τους προκαλέσει την υπερέκκριση ιδρώτα.
Σε αυτούς τους ασθενείς θα έκανε καλό η κατανάλωση θερμών φαγητών και ποτών.
Πως γίνεται η θεραπεία;
Στην κλινική εφαρμογή ο/η θεραπευόμενος/η πρέπει να γνωρίζει ότι θα συνομιλήσει με τον ιατρό του για αρκετή ώρα σχετικά με το θέμα που τον απασχολεί, τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει, για το συναισθηματικό του φορτίο και γενικά τον τρόπο ζωής του.
Είναι ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό που περιλαμβάνει πολλές προσωπικές πληροφορίες οι οποίες είναι απαραίτητες στην εφαρμογή του βελονισμού. Μετά από αυτό το λεπτομερές ιστορικό ο ιατρός καταλαβαίνει ποια είναι τα σημεία που πρέπει να ενεργοποιήσει μέσω των βελονών. Τα σημεία αυτά διαφέρουν από ασθενή σε ασθενή και από πρόβλημα σε πρόβλημα. Tοποθετούνται πρώτα βελόνες στο σώμα στα κατάλληλα σημεία εξισορρόπησης και moxa όπου είναι απαραίτητο για 20´ ενώ επιπρόσθετα τοποθετούνται ημιμόνιμες βελόνες στο αυτί.
Συνήθως απαιτούνται 10-12 συνεδρείες.
